Longonsteking

Na een bezoek waarbij we in het ziekenhuis bij schoonmoeder zijn geweest die een nieuwe hartklep kreeg en een begrafenis van een koude oom aan een gescheurde aorta was overleden ontwikkelde ik binnen een week kortademigheid en malaise. Daarna ontstond pijn op de borst. Eerst dacht ik dat ik het me verbeeldde omdat ik net 2 mensen met problemen  aan het hart had bezocht. Traplopen werd echter heel zwaar en ik voelde me bejaard dus toch maar de huisartsenpost gebeld of ik niet even langs kon komen. Die stuurde een ambulance. Deze constateerde een veel te hoge hartslag en koorts. Er was niets acuuts dus ik moest de dag erna naar de huisarts gaan. Die had ik echter niet en mijn eigen huisarts in Groningen was al met pensioen, dus het duurde ongeveer 2 weken voor ik een afspraak had bij mijn huidige huisarts.

Deze stelde een algemeen bloedbeeld bepalen voor om te weten ‘wat voor vlees ze in de kuip’ had. CRP bleek verhoogd (150 ongeveer) en nog wat andere waarden die wezen richting een infectie. Een röntgenfoto van de borstkas volgde. Daar was een infiltraat (of zoiets) te zien, longontsteking. Aangezien ik allergisch ben voor 1 groep antibiotica en niet heel erg van medicijnen ben ik afgesproken dat ik POC bloed zou laten prikken de week erop en bij daling tot normale waarden het zonder antibiotica kon. Deze daalden naar normale waarden zonder antibiotica en paar weken later was alles weer normaal.

COVID-19

Lang weten te voorkomen (en veel getest i.v.m. schoonmoeder die we vaak bezoeken) kreeg ik net als de rest van de wereld COVID-19. Dit was 24 uur extreme hoofdpijn waarbij ik alleen maar in bed kon liggen, maar na 24 uur later was alles weer normaal.

December 2022 voelde ik me al niet helemaal optimaal, kreeg wat hartkloppingen en vaak in rust hartslag (120+). In januari kreeg ik koorts, 38+ met uitschieters naar 39+ (39,6 hoogste) en hartslag regelmatig 140+ zonder ‘activiteit aanleiding’. Zoals altijd ga ik gewoon door. Ik kreeg last van mijn onderrug. Diffuus. Toen ik met de medicatie bezig was heb ik ook wat afwijkend gedrag vertoond maar ging uit dat Bupropion niet zo gezond is voor je denken. Dat ik met de salontafel aan de wandel ging zonder verklaring kan ik niet verklaren. Ik heb geen link met koorts gelegd. Ik heb flitsen gezien maar die aanval trok weg.

Na 3 weken ziek zijn maar nog functioneren kon ik in februari niet meer. Heel zwak, alles vervelend, moeite na te denken en koorts van 39+. En ik begon langdurig niet meer te plassen en was opgeblazen. Toch de huisarts maar gebeld toen ik op een ochtend echt wel heel zwak was. Met moeite mezelf erheen gesleept, assistente kwam in de wachtkamer vragen of het wel ging. Ja, zei ik. Joost mag weten waarom. Urinetest ingeleverd toen ik eindelijk een keer kon plassen. Bij mijn weten niets over gehoord, maar zag maanden later toen ik in mijn.reinierdegraaf.nl kon dat er toen CRP van 17 (bloedwaarde, best laag maar kan achterlopen – met opmerking AGV conversie probleem maar neem aan dat het getal dan wel klopt)  en urine PH8 was. Eiwitten konden vanwege de PH waarde niet betrouwbaar vastgesteld worden en had een nieuwe staal voor moeten worden aangevraagd indien nodig. Allemaal niet heel schokkend maar functioneerde niet meer. Ik heb bij mijn weten geen terugkoppeling gehad. Mijn onderrug was inmiddels beetje stijf aan het worden en had vage lage rugpijn en boven de heupen, maar uiteindelijk zakte het terug naar broeierige onderrug maar geen pijn na een week of anderhalf dus ik zag geen reden om nog actie te ondernemen.

Ik wist dat ik lichte scoliose had. En 1x per zoveel jaar bij een verkeerd bed kon ik ook wel last hebben van mijn rug, meestal een dag of twee. Veel sport gedaan, loop elke dag nog 10km gemiddeld. Dus eigenlijk was ik hier niet mee bezig. Tot 2023. Dus; eigenlijk geen rugklachten tot 2023.

Vanwege de twee klachten heb ik een afspraak met de huisarts gemaakt. Dit was 2 maanden na de “acute fase”. Ze liet een röntgenfoto maken, daarop was enkel een opvallende kalkarm skelet voor de leeftijd te zien. Verwijzing naar reumatoloog en neuroloog, tweesporen beleid. De neuroloog zou bijna 4 maanden duren dus ik heb me laten verwijzen naar een zelfstandige kliniek voor rugproblemen in de buurt. 

Voor mij echt belangrijk te benadrukken…

De pijn van de midden/bovenrug was de aanleiding om de huisarts te bellen; de acute fase was al voorbij maar ik was doodsbang dat dit terug kon komen.

Deze rugpijn is snel opgekomen van nog nooit ook maar iets aan klachten daar naar extreem binnen een week, na koorts en samen met een forse enkelwond en diverse andere klachten. Nooit is niet helemaal waar; rond die plek ben ik ooit ook een keer heel hard op een stenen trap gevallen, maar toen was ik twintiger en los van lucht uit de longen en forse bult daar verder niets gemerkt.

Ik ben heel specifiek geweest in mijn bellen met de huisarts; ik had extreem heftige nachtelijke rugpijn waar ik wakker van werd en op een specifieke locatie. Opvallend genoeg goed uit te houden zodra ik uit de horizontale positie weg was, dus na opstaan een tijd en belemmerde dan ook niet normale dagelijkse activiteiten. Het voelde als het in mijn rug zat, kiespijn in mijn rug, alsof er iets ‘in’ zat. Dus ik kon het precies aanwijzen. Het was invaliderend en traumatiserend. Als dit geen ontsteking was maar gewoon een slechte rug, ik zou hier niet mee kunnen omgaan als dit het voorland is, dus vandaar dat ik dit wel echt wil bespreken.

De zelfstandige kliniek heeft na aandringen van mij de dag na het consult met lichamelijk onderzoek toch een afspraak gemaakt voor een MRI die dan besproken kon worden. Want de rugpijn in augustus was zo fel dat ik echt niet kon begrijpen dat fysiotherapie daar iets aan gaat doen. 

Er was een hemangioom rond de locatie van mijn pijn. Op T1 isointens is niet gebruikelijk, maar ook niet uitgesloten. Uitgesloten was wel dat deze symptomatisch kon zijn geweest of zou worden, ongeacht de aanwezigheid van osteopenie, zo werd mij verteld. 

Los van of dat wel helemaal klopt, viel mij op dat de tussenwervel schijf erboven er anders uit ziet dan de anderen, soort cracked beton en hyperintens aan de kant waar ook het hemangioom boven zit. 

Ook lijkt de wervel onder die met het hemangioom eronder op T2-gewogen als je goed kijkt door de lopen vanaf de hemangioom, De hemangioom heeft nog wat hyperintens signaal naar beide eindplaten en dat patroon kun je doortekenen in gedachte naar de volgende wervel eronder. Helaas geen doorsnede van de tussenliggende tussenwervelschijf. Kan echt toeval zijn hoor. 

Voor mij staat vast dat de pijn rond die locatie van zo’n andere orde was van alles wat ik ooit gevoeld heb dat niets te zien alleen kon komen doordat het er niet meer was of men niet goed kijkt. Soort kiespijn in de rug. En ik dacht, hier is de tand die de kiespijn gaf. Maar misschien ook niet, de T12 blijkt later ook niet helemaal okay; ik vind het moeilijk in te schatten of T12 het is geweest of toch rond T8, die T12 lijkt lager te zitten maar ik kan slecht tellen op mijn rug. 

Ik ben voor de hemangioom vraag via de verzekeraar gekoppeld aan de radioloog van “Tweede arts online’. Dit omdat ik een tweede opinion wil aanvragen met betrekking tot het hemangioom, maar ook geen onzinnig traject in wil gaan, dus een radioloog even vragen mee te kijken leek me verstandig. De hemangioom is inderdaad atypisch op de MRI maar kan wel zo verschijnen. Bleef ik met het raadsel van de extreme rugpijn zitten, maar uit zichzelf kwam ze met een mogelijke oorzaak, verderop.

De klachten van rijbroekgebiek, pijnlijke bal, gek gevoel van de anus communiceerde ik dus voor de tweede of derde keer eind december; daarna vroeg de fysiotherapeut om in januari terug te komen bij de arts. Die kon zich echt niet voorstellen dat zijn behandeling deze klachten kon veroorzaken. Maar iemand met osteoperose kan iets breken door net verkeerd te stappen, dus ik denk niet dat hij op mijn leeftijd dit had verwacht of whatever. In elk geval een MRI van de LWK.

• Volgens “Tweede arts online” kon dit ook wel door de oefening tijdelijk verschoven zijn en daarom klachten geven, kon ook een hernia zijn geweest een paar weken ervoor. De behandelijk was 20 november, de foto in januari. Ikzelf vond het lastig om te zien of de uitlijning nu nog wel klopte en waar de ‘scheur’ bij S1 nu bijhoort en dito voor de ‘node’ bij L5. Modic type 1 is er vooral op S5, ik zie echter ook dat de tussenwervelschijf in januari  een beetje hyperintensiteit bij de twee aangrenzende eindplaten geeft.
• De zelfstandig kliniek gaf na contact in februari de aanvulling dat er naast Modic Type 1 en lichte bulging enige discopathie is met enige anterieure spondylosevorming is bij S5/L1, conclusie op dezelfde beelden.
• In maart nog terugkoppeling gekregen van de behandelend arts van de zelfstandige kliniek en deze gaf aan dat de rug zich kan herstellen en dat het niet is uitgesloten dat dit, bijvoorbeeld, een hernia was eind november. Dat het na de oefeningen is ontstaan en erna na een tijd weer normaliseert maakt het idee van een incident en samenloop van omstandigheden aannemelijker en is geen lumbago of aspecifieke rugpijn meer te noemen (ook in januari niet op basis van de MRI).  Dus van ‘niets’ via ‘iets’ naar mogelijk toch ‘meer goed mogelijk’. Past wel beter bij de symptomen.

• Axiaal viel me vooral op dat het scheef zit, dat is waarschijnlijk gewoon zo gegroeid. Echter lijkt er een zwelling ook buiten het wervellichaam te zitten voor een deel, bij de tussenwervelschijf en ook de wervels, sluit qua ligging en vorm aan bij de Modic Type 1. “It can be difficult to distinguish sterile Modic type 1 change from discitis/osteomyelitis. Highlighting this difficulty is the finding that a proportion of patients which what appears to be ‘incidental’ Modic type I change will go on to have proven discitis osteomyelitis by low virulence pathogens” en “Correlation Between Modic Changes and Bacterial Infection: A Causative Study“, dus ik vraag me af of het toevallig zo uitlijnt of dat er toch interactie/reactie is tussen iets van de wervel/discus en de ruimte er direct naast.  
• Ook ‘mis’ ik de heldere zenuwaftakking die op andere plekken goed te zien is maar op deze misschien net gemist is in de doorsneden, is trapsgewijs qua beelden in het programma dus kan zijn dat deze net ongelukkig zijn; op geen enkele van de doorsneden van die wervel de ontspringende zenuwen te zien. Ben geen deskundige, maar kan wel een afwijkend patroon spotten. Ik voelde er al wel wat broeien maar na de oefeningen kwam er een andere fase.

Tijdens mijn gesprek met de radioloog van ‘Tweede arts online’ gaf ik aan dat er ook een LWK MRI was. Die opende de ze. En ze had net mijn verhaal aangehoord over open wond, zieke kat, onstekingen. Ze benoemde onverwacht wervel T12, de plek die in het verslag als ontwaterende disc staat beschreven en waarvan ik dacht dat het de ‘klik’ tijdens het fors duwen op mijn rug was. 

• Mogelijk (spondylo)discitis als gevolg van mogelijk bacteremie; maar geen beelden van de acute fase staat in haar korte verslag en advies bij volgende keer sowieso bloedkweek in te zetten alsmede ook een opmerking om toch de osteopenie/”lokale osteoporose” te onderzoeken want dat is niet normaal op mijn leeftijd en uiteraard maakt dit het ook kwetsbaarder voor diverse aandoeningen. 
• De bulging disc S5/L1, MRI beelden maanden later, zou er zo uit kunnen zien bij een herstellende hernia en ook bij een infectie gaat je lichaam ermee aan de slag waardoor ze T12 benoemde als mogelijk wat meer dan simpele ontwatering. Deze mogelijkheden passen wel bij het totaalplaatje met alle puzzelstukjes. Garantie tot de voordeur.

Dus met wat meer informatie komt een radioloog (werkzaam in een ziekenhuis) tot een ander oordeel. Uiteraard was het veel informatie en korte tijd voor een oordeel, maar het was wel een andere denkrichting ineens. Ik denk dat als er echt gekeken wordt met de juiste voorgeschiedenis erbij de conclusie nog meer in de buurt van mijn theorie (op basis van wat ik voelde) komt, dit is toch meest waarschijnlijke alleen niet eenvoudig te zien als je kijkt naar losse onderdelen of zonder context. 

De vraag was op basis van MRI TWK en het hemangioom T8 of die symptomatisch kan zijn geweest. Ze zag dus zelf T12 en kwam met een scenario; in plaats van een symptomatisch hemangioom (wat ik dacht) opperde ze een infectie. De LWK is dus beperkt besproken en bekeken want was pas in het gesprek beschikbaar en het was voldoende dat ze bevestigde dat het in de acute fase na 20 november zonder twijfel meer kon zijn geweest en mijn symptomen kan verklaren; het consult ging over thoracale wervels en what the bleep happened there.

“Mag ik uw casus (met uitzondering van uw naam) gebruiken om te bespreken tijdens de workshop?” – ze vonden het bij Hikos ook wel een interessant casus. Ik had namelijk een radioloog aangevraagd maar intern was er discussie of ze met niet aan infectioloog moesten koppelen ondanks mijn vraag omdat ze zelf al op een ander spoor zaten nog voordat ik het zat. Vandaar dat de radiologe waarschijnlijk zo snel switchte naar iets anders op de MRI.

Sinds augustus is er aardig hardnekkig wat uitslag op de benen, was begin van het jaar er ook maar minder verspreid. Ik weet niet of het Folliculitis, lijkt er verdacht veel op in elk geval.. Een keer was het een rode strook die gevoelig was op mijn bovenbeen die soort swirl beweging via mijn dijen maakte. Ook rond mijn anus en bilspleet is de huid vergelijkbaar.

Roos
En ook 2x aantal dagen extreme hoofdroos gehad, wat niet iets is wat ik ‘normaal’ heb en staphylococcus heeft daar een duidelijk relatie hiermee, National library of medicine en Unilever. De foto’s hieronder zijn heel recent, dit vind ik nu rustig, was dit in veelvoud.

Intermittent fasting (IF) kan inderdaad een aanzienlijke invloed hebben op je glucosewaarden, maar de waarden van 15 mmol/L en 2.5 mmol/L liggen buiten de normale grenzen en vereisen aandacht, ongeacht of je aan intermittent fasting doet. En mijn waardes zijn soms nog afwijkender. Bron: AI en getoetst bij mijn vrouw 😉

Mijn vrouw, klinisch chemicus, opperde al vrij snel dumping syndroom. In 1% van de gevallen komt dit, bijvoorbeeld, door verstoorde functie van de nervus vagus. Volgens Abbott heeft de sensor inderdaad problemen in zo’n situatie met verwerken van gegevens in enkele gevallen als de stijging/daling heel snel gaat. De sensor is nu in onderzoek en gebruik bij dumping en management ervan. Op basis van een tool welke iets over 1 aspect van dumping kan vertellen is iets over dumping roepen niet eens zo gek, dus gooi die er toch ook maar in.

Daarnaast past het feit dat ik mijn dieet en eetpatroon (vanaf adolescentie in elk geval) onbewust heb aangepast erbij. Natuurlijk helpen veel koffie en roken ook niet, maar beide zijn pas na mijn 30ste in mijn leven gekomen. Daarnaast zou het misschien zelfs wel een link hebben met osteoporose. En in elk geval verklaard het de toename in hypo’s door anders te gaan eten in 2023 (in de ochtend al en ook koolhydraten). Al kan de oorzaak iets anders zijn, de symptomen zijn er: hartkloppingen, gevoel na eten, hyperglykemie en hypoglykemie, osteopenie/osteoporose en onbewust mijn eetpatroon tot eetmomenten minimaliseren aangepast. Uiteraard andere oorzaken en gevolg ook mogelijk. Aangezien alleen symptomen bestrijden mogelijk een andere oorzaak zou doen verstoppen lijkt het mij niet onverstandig om te kijken of mijn partner gelijk heeft of in elk geval ‘iets’, want de behoorlijke lage bloedsuiker (met name) is natuurlijk niet bevordelijk. En daarnaast dus in welke mate ik mijn dieet maar ook inname van bepaalde voedingstoffen moet verhogen (malabsorptie en uitdroging) en mogelijk aanpassen om de boel de herstellen waar mogelijk.

De waarden zijn voor zover ik begreep, van partner en AI, niet te verklaren door intermittent fasting en het lichaam hoort het normaliter binnen de grenzen te houden en dat is bij mij niet het geval. Aan de andere kant, mijn vrouw is geen endocrinoloog, dus ik weet alleen dat ik tegenstrijdige informatie krijg. Ik doe overigens niet intermittent fasting , het is gewoon zo dat ik ontbijt skip en middageten (wat het dan ook toevallig mag zijn, wisselt maar zelden brood) is wat later in de middag en niet om 12.00 uur maar eerder tussen 1 en 3, daardoor iets minder avondeten dan normaal en erna soms snacken, ook laat in de avond nog. Mijn dieet is wel ‘een ding’ denk ik, maar niet ‘het ding’.

• Verklaring rugpijn vakantie
• Algehele malaise was meer maanden wel dan niet en vermoeidheid was er vaker wel dan niet
• Rug algemeen.. chronisch progressief versus incident. 
• Infectie of chronische ontsteking?
• Antibiotica to be sure? 
• Modic Type 1 ontstekingen rug is een pleidooi voor behandeling als ontsteking. Dat komt van deze website of https://www.ntvg.nl/artikelen/antibiotica-tegen-lagerugpijn, eventuele inlog heb ik wel. NSAID en antibiotica is dus misschien niet zo gek, overkoepelend artikel “Modic Type 1 Vertebral Endplate Changes: Injury, Inflammation, or Infection?” geeft wel een mooi overzicht. Ik denkt zelf, ook voor S5/L1 aan combinatie van het kopje “Infection: The Infection Model” en waar de endocrinoloog het over had (zonder weet van mijn infecties en lange blegh-voel periode) bij kopje “Inflammation: The Inflammatory Model”.
• Reactieve artritis is dat nog wel met droge ogen te vragen? Want de reumatoloog was vrij duidelijk mbt Bechterew dus ik wil niet weer met een domme vraag komen 😉 
• Mijn hart was goed begreep ik maar wel symptomen; dus iets onderliggends aanpakken niet onverstandig
• Osteopenie en osteoporose; status, oorzaak en aanpak? Komt het door jeugd (achterstand), onderliggend iets waar iets mee kan of is het dieet? Bisfosfonaat was de suggestie van de endocrinoloog, wat wellicht goed is om te doen maar mocht er iets aan ten grondslag liggen is het wel handig ook dat aan te pakken. En ook wel handig om te weten wat ik nog wel kan, want ik wil niet met de gipsvlucht naar huis moeten en zag dat de T-score wel zo beroerd is lokaal dat alledaagse handelingen zoals van de fiets afstappen al teveel is 😉
• Dumping; was het zo eenvoudig of toch iets anders? En als dat het niet is, vanwaar dan die enorme sprongen en linkt dit met botontkalking?
• Slechte wondgenezing, vaatsclerose in het oog (al is het niet dramatisch), stuwen kunnen opwekken in mijn lies door kracht te zetten op mijn beenspieren,  LDL (ook een keer via Sanitest) iets aan de hoge kant (buiten referentiebereik) en waardeloos traplopen omhoog (vermoeide benen); mijn levensstijl was echt dramatisch en al kon ik de 4-mijl van Groningen 5 jaar geleden nog in 28 minuten lopen, misschien toch niet helemaal ongeschonden uitgekomen?
• Hulp om te kijken hoe ik mij tegenwerkende (en andere frustrerende) kantje eruit krijg.

Los van dumping of in elk geval iets, doorbloeding/vaatissues, zenuwen of whatever, hierboven staat een hele hoop, maar het meest vervelende was in mijn ogen meer acuut en 3x een duidelijk startpunt voor wat erna kwam of het opvlammen van wat er de keer ervoor al was ontstaan. Misschien zit ik er helemaal naast, maar het matched heel toevallig dan 😀

Blok 1
Blaasontsteking, urineweg, nieren of darmen?

Ikzelf denk een onbehandelde blaasontsteking (iets) die zorgde voor een ziek gevoel. Dus begin van het jaar wat ontstekingen en mogelijk al ook onder in de rug. Hogere hartslag is hiermee ook te verklaren,  evenals de ogen die (al ben ik geen dokter) wel ergens op lijken te reageren. Mijn gekke gedrag en andere symptomen passen wel bij urosepsis (hoge koorts, tachycardie, tachypneu, verwardheid, hypotensie, verminderd bewustzijn, verminderde urineproductie, snelle ademhaling, rillingen, ernstige zwakte of vermoeidheid, en huiduitslag of verkleuring) of misschien iets anders. In elk geval speelde die periode meer dan even gewoon ziek, daarvoor te heftig en vooral te lange nasleep en ermee samen opgekomen andere issues.

De lage rugpijn die ook in die periode begon was eerst broeierig en stijfheid en ik zie wel relatie (ook in tijd) met de blaasontsteking en al bestaande problemen (osteopenie/osteoporose en steriele infectie) en het niet behandelen ervan heeft vast het risico op complicaties vergroot en mogelijk de basis gelegd om vatbaarder te worden voor indringers… Er waren toen al aantal subtiele klachten die richting het volgende kopje wijzen, maar het zou ook kunnen dat het twee volledige losse episodes waren verbonden door een poosje alleen subtiele klachten, helaas van korte duur  😉

Blok 2
Bacteremie?

In de zomer kwamen er nog meer ontstekingen tegelijk. Achteraf gezien is het alles het meest passend bij een ontsteking gevolgd door hematogene verspreiding van bacteriën waarbij de tussenwervel een graag gekozen slachtoffer is, en de symptomen passen. Staphylococcus, problemen door blaasontsteking of een andere onderliggend probleem is zoveel logischer dan ‘alle losse dingen toevallig allemaal’. Wat niet wil zeggen dat het zo is, I know. Maar van rijtje mogelijke gevolgen tik ik er wel aardig wat maar uiteraard passen deze bij meer dingen; koorts, rillingen, huiduitslag, pijn op de borst, kortademigheid, spier- en gewrichtspijn, infecties op andere plekken (waaronder nagelriemen, keel, ogen(?) en rug – ikzelf denk dat dit het geval was maar weten doe ik het niet), verwarring of delirium, misselijkheid en braken.

Reactieve artritis zou ook veel verklaren, echter is het gegeven dat er 3 mogelijke ingangen waren (blaasontsteking, open wond voet en ontsteking onder kies en tandvleesbehandeling) wel een reden om hematogene besmetting niet meteen als onwaarschijnlijk te bestempelen. Zeker met een langdurig staphylococcus op mijn voeteneind en in huis verspreidende kat en een kleintje op de crèche is het niet een gekke gedachte, ook omdat veel klachten er goed mee te verklaren zijn.

De pijn in de rug (dus niet de lage rugpijn) was zo lokaal en extreem dat alles in mij zegt dat daar even echt iets misging. Nachtelijke extreme rugpijn, zweten, koorts, malaise … in combinatie met de anamnese; ging en gaat er slecht in dat dit gewoon is bij rugklachten en gewoon wat oefeningen doen de oplossing. Als ze het me goed kunnen uitleggen waarom ik het verkeerd zie, graag. Maar dan is het volgende probleem dat dit dus gewoon ieder moment kan terugkomen…

(Spondylo)discitis?

Waarom ik denk dat T12 of T7 toch meer is dan een verkeerd bed? Zeker na de opmerking van Tweede arts online, voorgeschiedenis en risicofactoren (waaronder ook osteopenie/osteoporose) en aftakelende rug. Een spondylodiscitis is een infectie van een tussenwervelschijf door een bacterie. Dit gaat meestal gepaard met forse rugpijn en soms met koorts. Een van de meest voorkomende verwekkers van een spondylodiscitis is de bacterie Staphylococcus aureus.  Bron: Catharina Ziekenhuis.

Spondylodiscitis kan in principe bij iedereen voorkomen. De aandoening komt echter vooral voor bij mensen boven de 45 jaar en ook bij kleine kinderen. Spondylodiscitis komt iets vaker bij mannen voor dan bij vrouwen. Mensen met een verminderde weerstand – bijvoorbeeld door suikerziekte, kanker, endocarditis en bloedvergiftiging (sepsis) – hebben een verhoogde kans op het krijgen van deze aandoening. Bron Simpto. Hematogeen voldoende kansen. Denk aan urogenitaal, huid, weke delen, respiratoir, geïnfecteerde intraveneuze katheter, postoperatieve wondinfectie, endocarditis, dentogeen of gastro-intestinaal focus. Los van de beelden past het in elk geval qua symptomen: progressief over weken tot maanden, pijn ’s nachts het ergst. Radiculaire pijn kan ook voorkomen en de diagnose vertroebelen.  Bron: Internisten Alrijne ziekenhuis. Nu zijn er meer gewrichten betrokken geweest, dus misschien is het wel de volgende.

Osteomyelitis?

Bij volwassenen kan osteomyelitis vaker voorkomen in de wervels (ruggengraat) of in de botten van de voeten, vooral bij mensen met diabetes of slechte bloedcirculatie in de voeten. Bron: AI.  Osteomyelitis is een infectie van het bot, beenmerg en beenvlies die door bacteriën wordt veroorzaakt. Deze bacteriën kunnen bij een infectie elders in het lichaam via het bloed worden meegenomen en het bot binnendringen. Ze kunnen ook het bot rechtstreeks besmetten bij een open wond of tijdens een operatie. Soms gaat osteomyelitis samen met een infectie van het gewricht (artritis). Osteomyelitis kan acuut optreden, maar kan ook langdurig bestaan (chronische osteomyelitis). Bron: Medisch Spectrum Twente.

Nu zou, als voorbeeld, mijn grote teen ook jicht kunnen zijn of iets in die geest. Vast staat dat ik begin 2023 gewoon geen afwijking had, erna de teen rood en gevoelig werd en uiteindelijk na vele weken de functie ervan beperkt is en de fysiotherapeut aangeeft dat hij artrose vermoedt. Objectief kan ik alleen constateren dat ik mijn tenen van de rechtervoet minder ver naar beneden en boven kan doen, de grote teen nog steeds het meest gevoelig is en anders beweegt (ook niet met hulp van mijn hand te buigen zoals normaal) en daar dus nu iets ‘stuk’ is.

Blok 3
Cauda-equina syndroom of hernia?

De meeste, en volledig nieuwe, klachten onderrug kwamen na het lichamelijke onderzoek en werden echt heel vervelend en typisch, zacht uitgedrukt. Dat is echter een heel andere fase van rugpijn en staat echt helemaal los van de problemen van de lokale nachtelijke rugpijn hoger in de rug.

De rugbehandeling is onhandig geweest, mechanisch en ook op verkeerde rugdeel de focus, met als gevolg dat door de kwetsbaarheid er mogelijk meer kwaad dan goed is gedaan, in elk geval op de korte termijn. Er is niet gekeken naar een andere optie dan ‘aspecifieke rugklachten die we oplossen met oefeningen’ of ‘bulging’ zonder vervolg. Mijn symptomen na 20 november raken er aardig wat: ernstige lage rugpijn, uitstralende pijn naar de benen, gevoelloosheid in het genitale gebied, gevoelloosheid in het rijbroekgebied, moeite met plassen [afknijpen] of ontlasting (waaronder constipatie), verminderde kracht in de benen en in ernstige gevallen zelfs verlamming. Oorzaak neurologische sensaties bij de armen zit volgens mij thuis hoger in de rug en was even rot en misschien tijdelijk zenuw rond T12 geïrriteerd? De weken aanhoudende issues door de onderrug vind ik meer opvallend en blijven tot de dag van vandaag in een of andere vorm aanwezig.

Kortom..

Mijn verklaring is mogelijk anders doordat ik wel het totale plaatje kende en ook wel het verschil tussen bepaalde aandoeningen kan voelen of beredeneren, bronnen die ik erop na heb geslagen (veel) bevestigen mijn gevoel meer dan de halve passende verklaringen van anderen. Wetende dat ik liever niet mensen lastig val met mijn problemen tot het echt niet anders kan; er zijn alarmsignalen gemist, denk ik.  Dus meestal ben ik er niet zo van om terug te rederen naar ‘wat was er aan de hand’ omdat het vaak speculeren is. Maar nu hangt de aanpak van nu nog spelende klachten er vanaf en mijn vertrouwen in hulp vragen ook wel een beetje want beeldvorming matched volgens mij niet met wie ik ben en wat ik heb meegemaakt.

Somatische fixatie, zal best maar die arts (aardig en ervaren) heeft me alleen over mijn stijve rug en hemangioom gehoord en alle andere dingen hier wist ie niet; dat ik het hele jaar al zat te klooien weet hij niet en toen ik hem sprak in december had ik een bulging disc, spondylosevorming, discopathie en constipatie (en geen van allen door mij bedacht) zonder enige hulp (hem ook niets over verteld want wist ik pas in januari) dus uiteraard een fixatie want ik ging van de regen in de drup en ik eindigde 2023 zonder goed passende verklaringen, in elk geval zonder beleid en ook zonder begeleiding of informatie. Vandaar dit veel te lange document, de anamnese was nogal karig 😀